BİRDE BAKTIM Kİ

Tünelin içi tam da düşündükleri gibi karanlıktı. Biraz yürüdükten sonra yolun altıya ayrıldığını gördüler. Hepsi birbirinin gözüne baktı o an da oracıkta ayrılacaklarını anladılar hiç konuşmadan ve her biri seçtikleri yola girdiler. Elisa o kadar titriyordu ki yalnız yürüdüğü tünelde birbirine çarpan dişlerinin sesi duyuluyordu ve tünel o kadar karanlıktı ki önünü göremiyordu. Ne yapacağını bilemiyordu daha ne kadar yürüyecekti, nereye varmaya çalışıyordu. Bu bilinmezliğin ortasında geçirdiği sinir kriziyle birlikte duvarları yumruklamaya başladı.”Aklımı yitireccceğim. Bunnnllarıınn gerrçekk ollmadığınnı ssöyleyin.Ççıkarınn bbeni, burrdann çççıkarın!! “ Sonra bir ses duydu. Derinden, yankılanan bir ses”Seni burdan ancak sen çıkarabilirsin. İçine bak! Kendini bulman senin kurtuluşun olacak” Elisa dahada çıldırmıştı” Nnasıll bbir oyyun bbu. Yyeter arrtık bbırakın bbeni!! Beni bırakıınn!! “Gözlerinden yaşlar süzülüyordu sıkışıp kaldığı çaresizliğin içinde. Gözlerini sıkıca kapadı ve avaz...

 Aren gözlerini açtı ama hala suyun içindeydi garip olansa kendini boğuluyor gibi hissetmiyordu ve o kadar derindeydi ki etrafındaki hiç birşeyi göremiyordu. Sadece tek bir yere ışık vuruyordu.Işığa doğru yöneldi, ışık o kadar parlaktı ki gözleri kamaştı.Gözlerini kısıp baktığında 3 küçük balığın ona doğru yüzmekte olduğunu gördü. Balıklar etrafını çevreledi. Suyun akışı değişmişti ve balıklar onu bir yere sürüklüyorlardı sanki.Tam akıntıya kapılıyordu ki yine bir el tuttu bacağından.Bembeyaz ışık sanki bir kadın siluetini andırıyordu. Suyun içinde dalgalanan beyaz ışık uzun saçlara benziyordu.Aren o kadar korkmuştu ki bacağıyla itekliyordu bu eli. Sonra derinden bir ses gelmeye başladı. “Korkma! Sana zarar vermem. Suda bu kadar süredir canlı kaldığına göre sende özel biri olmalısın arkadaşların gibi” Aren “Arkadaşlarım gibi?? “ dedi. Sonra büyük bir dehşete kapıldı, suyun altında konuşmuştu. Sonra tekrardan arkadaşları aklına geldi. “Neredeler, onlar nereye gitti? “ “Balıklar seni...

 “Aahh, yol hiç bitmeyecek sandım. “dedi Elisa kendini koltuğun üzerine atarken. O sırada bazıları eşyalarını içeri taşıyorlardı. Arenle Dilara da kendilerine oda seçmekle meşguldü. “Hey! Çifte kumrular ortalıkta boş boş dolaşmaktan daha önemli bir işiniz yoksa neden gidip  yiyecek bir şeyler almıyorsunuz.”Barış’ın sırtından terler akıyordu tüm arabayı boşaltmaya çalışırken. Dilara alaycı bir ifadeyle “Tabii prens hazretleri, değerli ayaklarımız emrinize amade. ” “Hadi gidelim hem biraz etrafı da keşfederiz. “ dedi Aren Çantalarını alıp Dilara ile çıktılar. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); “Daha şimdiden herşeyden uzaklaşmış ve tüm yılın yükünü atmış gibi hissediyorum bu tatil bize iyi gelecek hissediyorum”dedi Dilara yolda etrafa göz atarken. “Aa şu tarafta bir market var galiba” dedi Aren, Dilara’nın konuştuğunu  dinlememişti bile. Dilaraysa tüm bunlara alışık olduğu için onu dinlememiş olmasını umursamadı bile. Alışverişleri yapıp eve döndük...